0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Çilek bitkisi, toprağa yatay uzanan sürgünler çıkarır ve değdikleri yerde köklenirler. Onların bu yayılma özelliği ” çilek tarımı” açısından verimi artıran en önemli faktördür. Eğer geniş alanlara ekilir ve toprak özel minerallerle zenginleştirilirse tek bir anaç bitkiden 150 – 160 kadar yeni bitki üretilebilir.

Çilek-erdbeere-fragaria-vesca-l_620x350Günümüzde en çok tüketilen, bordomsu kırmızı renkli ve iri çeşidin anavatanı Amerika’dır. İki yaban çileğinin (Fragaria Virginiana – Fragaria Chiloensis) melezidir.

Türkiye’ deki çilek üretimi yakın tarihlere kadar sadece İstanbul, Bursa ve Karadeniz Ereğlisi’ nde yapılırken, bugün gelişen tarım ve yöntemler sayesinde Marmara, Ege ve Akdeniz Bölgeleri’ nde giderek artan bir verimle, birçok yörede yapılmaktadır. Trakya ve Marmara Bölgesi’ nde mayıs ayının ilk haftalarında, Ege’ de nisan ayının ortalarında, Akdeniz’ de ise mart ayında olgun çilekler piyasaya sürülmektedir. Bu kadar yaygın yörede yetiştirilmesindeki en büyük etken, bitkinin -10 derecelerde bile” malçlama” (plastik örtü, saman v.s ile örtme ) tekniği dışında çok fazla özel bir önlem gerektirmiyor olmasıdır. Malçlama ile, çiçeklenme dönemi uzun zamana yayılan çilek bitkisinin, özellikle plastik malçla ot ve sulama kontrolü rahat yapılmakta, meyveler temiz kalmakta, bu hassas meyvede çürüme (botrytis hastalığı) daha az görülmektedir.

Chandler, Sweet, Pajaro, Charlie, Selva, Rapella, Douglas, Dorit – 216, Yalova – 15, Yalova – 104, Aliso gibi çeşitleri olan çileklerden, reçel ve meyve suyu gibi sanayi üretimine en uygun olan cinsi iri meyveli Aliso’ dur. Fakat çürümeye dayanıklı ve derin dondurucuya uygun sofralık çeşitleri ise Yalova ve Douglas türleridir.